2e plaats NBSVV JO11-1 HW Bokaal
Trotse 2e plaats voor JO11-1 in Hoekse Waard bokaal – Runner-up
Afgelopen zaterdag was het dan zo ver, de JO11-1 mocht zich opmaken voor de finale van de HW bokaal. Voor velen de eerste keer dat er een echte finale gespeeld moest worden. Ook voor de leiders/trainers, want die zijn allemaal niet verder gekomen dan vooral finales kijken op TV. De voorbereidingen waren al weken geleden begonnen. De tegenstander was bekend omdat we die in de poulefase al hadden ontmoet. De tactiek toen was om in de poulefase een dik verlies te pakken, zo wat onderschatting te creëren bij de tegenstander en dan in de finale toe te slaan. Bij finales spelen emoties altijd wat meer een rol en zoals zo vaak wordt gezegd, heb je vaak nog veel last van een verloren finale. Van Bronckhorst gaf dat onlangs nog maar eens aan toen Feyenoord de finale speelde in de Conference Leaque. Om de jongens optimaal voor te bereiden, is er nog een paar keer extra getraind.
De finales werden gespeeld bij NSVV. Zoals gebruikelijk hadden zij alles weer zeer goed georganiseerd en was het op het sportpark al vroeg gezellig druk. Voor ons speelde de Jo13 zijn finale, die helaas verloren is gegaan. Na aankomst hebben de jongens zich direct teruggetrokken in de kleedkamer om de voorbereiding te starten. Waar het normaal een geschil, gezang en gekrakeel is bij het aankleden, was het nu wat rustiger. Johan had de week ervoor aan iedere ouder gevraagd een persoonlijke gelukswens te filmen voor de kids. Dit was zeer leuk en bijzonder en zorgde bij de trainers bijna voor een emotionele traan. Alleen Johan kan het water niet in de ogen houden en pinkte een traantje weg zoals hij dat doorgaans ook bij ‘All you need is love’ doet. Ook broer Ton, liep af en toe de douche in om de tranen niet op te laten vallen.
De toppers hebben aandachtig geluisterd naar alle succeswensen en waren zo niet nog gemotiveerder om aan de strijd te beginnen.
SSS was de tegenstander en op basis van tenue en professionale uitstraling van het team konden we eigenlijk niet verliezen. Het blauw-wit doet het altijd goed en toont nu eenmaal mooier dat rood-zwart, geel-zwatr, zwart-wit, blauw-rood of oranje. Om het geel-groene van Binnenmaas maar even te vergeten, want die combinatie van kleuren kan alleen gekozen zijn door een kleurenblinde, die blauw-wit dacht te zien.
De scheidsrechter in zwart was jong en ook bij hem kon je zien dat het zijn eerste finale was. Hij had blijkbaar ook geen gelukswens van zijn ouders had gehad….. De eerste helft begon wat zenuwachtig, maar we bleven goed op de been. SSS was een iets beter voetballende ploeg, maar door hard werken en gegroepeerd staan, ontstonden er toch 3 grote kansen, in de counter. Uit een mooie, bekeken voorzet van Cas (afgekeken van zijn vader) kon Bram net niet goed afronden. Bram had een blessure en wist toch hiermee verdienstelijk te spelen. Ook Raymond kreeg nog een mogelijkheid, maar waar normaal het principe: ‘kans is goal’ geldt, was dat nu helaas niet het geval.
Kort voor rust moest Lauren toch de tegentreffer toelaten, ondanks dat hij er al zeer veel had tegengehouden. De trainers en ook sommige toeschouwers weten dan dat dit een dure tegentreffer is op een vervelend moment. In de rust werden de jongens weer op scherp gezet en zijn ze de tweede helft er weer vol voor gegaan. Met Nathan en Twan in de verdediging en Ludo en Maarten op de flanken, bleven we lang op de been. Door wat extra power van Gijs en Stijn vanaf het middenveld kwamen er toch weer wat kansen. Helaas kon SSS uiteindelijk toch makkelijker het net vinden en liepen ze snel uit naar een niet meer te herstellen achterstand. De eer werd uiteindelijk gered door een schitterende goal van Nathan.
Leider/trainers en toeschouwers waren uiteindelijk zeer trots op de prestatie van onze JO11-1. Na de treurnis volgde een brede lach op het podium bij het uitreiken van de medailles op de beat van Snollebollekes. Dit deuntje had NSVV afgekeken bij NBSVV, toen zij 3 jaar geleden de HW bokaal finales organiseerde. Na een patatje uit het befaamde frietkot van Bram Ladage, gingen de spelers huiswaarts en was er voor ons mooie clubje toch weer geschiedenis geschreven door 2 finaleplekkken!