Wedstrijdverslagen jeugd week 6
Het gras bij de buren is altijd groener witter. Althans, op zaterdag 12 februari leek het daar verdacht veel op. In alle vroegte doken er al foto’s op van het, in winterse sferen gehulde, veld van SC Botlek. Koning winter had ook het veld van OSV Oud-Beijerland genadeloos in zijn greep. De lijnen op het veld aldaar bleken nauwelijks waarneembaar. Hoe het ook zij: de rijp op het gras verdween als sneeuw voor de zon met heerlijk voetbalweer als eindresultaat.
Verslag SC Botlek JO9 – NBSVV JO09-1
Uitslag: 1 – 1
IJshockey wedstrijd bij Botlek voor de JO9-1
Zaterdagochtend, 8.30 uur uit bij Botlek. Op een wit bevroren veld waar de shorttrackers in Peking wel raad mee zouden weten, zijn we voor het eerst weer compleet na alle corona verhinderingen van de afgelopen weken. Na snel een teamfoto in ons splinternieuw gesponsorde tenue met dank aan het Kros, Knipscheer en Vermeer van onze ‘bondscoach’ Paul beginnen we met koude voeten en een volgens de kids keiharde bal niet scherp aan de wedstrijd. Slordige passes en weinig druk op de bal zorgen ervoor dat we met een onnodige achterstand van 1-0 de rust in gaan.
Het derde kwart van de wedstrijd lijken we langzaam te ontdooien maar kansen blijven uit. In de time-out doet Paul een ultiem verzoek om een tandje bij te zetten omdat hij zijn geboortegrond niet wil verlaten met een verlieswedstrijd bij zijn oude kluppie. Alsof er een compleet ander team tussen de lijnen staat wordt het vierde kwart de turbo aangezet en volgt een eenrichtingsverkeer richting het doel van Botlek. Met een droge knal verschalkt Dex eindelijk de keeper en wordt een verdiende gelijkmaker genoteerd. Helaas zat er door een gebrek aan scherpte geen winst in vandaag, maar de rug is gerecht. Nu 3 weken rust en toewerken naar een paar krakers op hoofdklasse niveau tegen toppers uit de regio in de Hoeksche Waard Bokaal.
Tijn van der Zwet
Verslag VV Hellevoetsluis JO8 – NBSVV JO8-1
Uitslag: 6 – 2
Met beide benen op de grond
Een witte grasmat, nog onaangeroerd door de zon. Dat was het toneel voor de uitwedstrijd in Hellevoetsluis, waar de 8-1 om 8:30 (ja, half negen) moest aantreden. Konden de heren met dezelfde krachten als de week hiervoor op het veld hun kunsten vertonen, zodat ook de laatste pot in de eerste ronde voorjaarscompetitie winnend zou worden afgesloten.
Zonder Kaj, die dit weekend verstek moest laten gaan, begonnen we in bijna dezelfde formatie. Het harde veld, door de warming-up iets minder wit geworden, zorgde ervoor dat de combinatie onderling lastig werd en het leek alsnog de tegenstander hier beter mee om kon gaan. Wie vaker meeleest, weet inmiddels dat een achterstand de laatste weken al meer is voor gekomen. Ook werd deze telkens omgezet tot winst, een ongeslagen status in stand houdend.
Na een 2-0 achterstand werd de drang naar de aansluitingstreffer steeds groter en halverwege de 1e helft schoot Mikko deze binnen. Tijd om te herpakken en door te gaan, nog even wat extra gas geven tot aan de rust. Alleen was het opnieuw Hellevoet die met weer een goal die de ruststand bepaalde op 3-1. Dan maar net als de week ervoor in de tweede helft vuurwerk laten zien en de overwinning meenemen naar Nieuw-Beijerland. In de rust werd nog even snel de tactiek doorgenomen, onder het genot van een bekertje limonade door de mannen aandachtig aangehoord.
Het leek zijn vruchten af te werpen, want nog geen minuut gestart in de 2e helft was het Luuk die de aansluiting binnen schoot, 3-2 op het scorebord. Maar anders dan voorgaande weken wilde het maar niet lukken om door te drukken. Met een bal op de paal van Lucas, ontbrak ook het (beetje) geluk. Dat wat aan Nieuw-Beijerlandse zijde miste, viel bij thuisspelende ploeg juist wel de goede kant op. 2 ballen uit de kluts werden prompt gepromoveerd tot doelpunten, waardoor we ineens tegen een 5-2 achterstand aankeken. Werd het eerste puntverlies na enkele weken ontsnappen dan toch werkelijkheid?
Met een laatste goal door Hellevoet werd de nederlaag realiteit, maar wat een mentaliteit dat de heren van de 8-1 ook gewoon de tegenstander feliciteerden. Iets wat ze ongewoon waren na een ongeslagen status van ruim een halfjaar. Met een ervaring rijker en alsnog met opgeheven hoofd, verlieten we het veld. Waarbij een lichte teleurstelling misschien was verwacht, toonden de mannen wederom over grote talenten te beschikken door ook met een verlies om te kunnen gaan.
Helaas, maar we wisten dat het sprookje een keer moest eindigen en zo zijn we ook gewoon weer met beide benen op de grond. Volgende keer staan ze er weer en wordt er opnieuw getracht de 3 punten binnen te halen. Tot over enkele weken!
Sander Hoorweg