Voetbalwereld rouwt om Bram van der Weijden
Na een verblijf van een klein half jaar in ”Heemzicht” is Bram van der Weijden overleden. Bram begon een goeie vijfentwintig jaar geleden als scout bij SHO. Bij trainer Kees Zwamborn draaide hij zijn eerste volledige seizoen, SHO speelde toen tweede klasse na onder Jan de Gier te zijn gedegradeerd. In dat seizoen speelde ‘s Heerarendskerke op zaterdag tegen de tegenstander die SHO de week daarna zou treffen, dus reed de Nieuw-Beijerlander met grote regelmaat richting Zeeland. Toen SHO op een inhaaldag de uitwedstrijd tegen ‘s Heerarendskerke moest spelen ging Bram mee met de spelersbus en slaagde hij erin om de chauffeur in het nietige Zeeuwse dorp toch de verkeerde kant op te sturen. Desondanks werd SHO kampioen en promoveerde naar de nieuw ingevoerde Hoofdklasse.
In de Hoofdklasse begon het echte werk voor de toen nog als postbode werkende scout, hij kreeg Marken als ploeg om te gaan bekijken. Zo mocht hij tweewekelijks de afstand van 125 km naar het voormalige Zuiderzee-eiland afleggen. Later kreeg Bram nog tweemaal een seizoen met Marken als reisdoel. Omdat SHO -tegen alle verwachting- de bekerfinale in De Kuip tegen Babberich had bereikt mocht hij ook nog een keer naar het tegen de Duitse grens gelegen plaatsje om de tegenstander te bekijken.
In het seizoen ‘98-’99 moest SHO voor lijfsbehoud na de beslissingswedstrijd tegen Marken (3-2) drie weken later nog een wedstrijd spelen en daarvoor moest de scout nog een paar keer op stap. Zo was ondermeer een reis gepland richting Den Helder om bij HCSC mogelijke tegenstanders te bekijken. Met ondergetekende en ere-voorzitter Arie Baars kregen we daar een ongelofelijk slechte pot voetbal voorgeschoteld en het goede van die dag was het weer en de gebakken vis bij de kraam op het complex. Uiteindelijk redde SHO het vege lijf door met 3-1 van SV Lelystad’67 te winnen. Het volgende seizoen kwam Jaap Viergever als vervanger van Beb van der Heijden en met de Brabander leefde Bram helemaal op. Legendarisch waren de donderdagavonden na de training waar Jaap Viergever meestal de gangmaker was en de hele mik tot na middernacht niet weg te slaan was.
Bram en trainer Viergever waren zo close geworden dat, toen de trainer verkaste naar Achilles Veen, hij als scout daar ook ging werken. Toen Viergever anderhalf jaar later terugkeerde bij SHO als vervanger van Hans Maus verscheen Bram in het kielzog van de trainer weer op de Kikkershoek. De vreugde was van korte duur, na vier wedstrijden in de nieuwe competitie leverde Viergever zijn kontrakt in en verdween ook Bram om bij IJsselmeervogels voor trainer Philip den Haan te gaan scouten. Als een echte Heintje Davids keerde hij na enige tijd toch weer terug bij SHO en trad toe tot de organisatie van het B-toernooi. Dat liep, zacht gezegd, niet goed af waardoor het toernooi één keer niet door kon gaan. Hij stopte kort daarna met zijn inzet voor SHO en met het scoutingswerk en ging voor AD-Hoeksche Waard verslaggevingswerk doen. Wel bleef hij nog enige tijd zijn medewerking verlenen aan de presentatiegids.
Gezegd moet worden dat alle trainers voor wie hij scoutingswerk verrichtte met hem wegliepen. Ook zijn verslagen in de maandagkrant waren het lezen meer dan waard. Enkele jaren geleden moest Bram een paar operaties ondergaan en ging het met zijn gezondheid steeds een stapje achteruit. Vorig jaar februari was hij voor het laatst bij SHO en was zijn gezichtsvermogen al dusdanig teruggelopen dat hij het scorebord aan de overkant van het veld al niet meer kon lezen. Bram was niet makkelijk, niet voor zijn omgeving maar ook niet voor zichzelf. Maar als je hem een beetje kende was er prima met hem om te gaan. ik ben regelmatig met hem mee geweest als hij ging scouten en tijdens de wedstrijd wisselden we nauwelijks woorden met elkaar. Hij wilde dan geen afleiding tijdens de wedstrijd.
Vorige week overleed zijn moeder en nu is dus Bram ons ontvallen na een paar voor hem moeizame jaren. Hij werd 62 jaar.
bron voetbal Rotterdam